سراميك به مواد يا قطعات آماده شده از خاك رس گفته مي شود كه بوسيله ابزارهاي سفالگري و چرخ ساخته شده و در كوره پخته مي شود كه كاربرد آن به شكل ظروف و اشياي تزئيني مي باشد. بخشي از اين فراورده ها بدون لعاب بوده و بخشي ديگر پس از پخت با لعاب پوشيده مي شوند. ظروف اواخر دوره ساساني سفال يكرنگ و بدون لعاب بوده اما از اوايل اسلام تا دوره سامانيان ظروف لعابدار با نوشته كوفي تزئيني كه عموماً نقش پرندگان را نيز شامل مي شد متداول گرديد. دوره سلجوقي ، عصر طلايي ساخت ظروف لعابدار يكرنگ در جرجان بود. در همين دوره و دوره خوارزمشاهي و ايلخاني سفال با نقاشي زير لعابي و رو لعابي به شيوه اي جديد و ظروف مينايي ، ظروف زرين فام نيز معمول شد. »1 اما امروزه اين رشته از جمله رشته هاي منسوخ شده در منطقه به حساب مي آيد و محصولي توليد نمي گردد. مواد مصرفي در سفالگري گل ، آب ، لعاب شفاف ، رنگهاي معدني مي باشد كه براي ساخت از ابزارهايي چون چرخ سفالگري ، كوره ، كاردك ، سطل ، ابزار تراش ، تخته كچي ، اسفنج استفاده مي شود. چرخ سفال امروزه به دو شكل پايي و برقي مي باشد كه در گذشته فقط از پايي استفاده مي كردند. چرخ سفال از دو صفحه مدور با ابعاد متفاوت و يك ميله كه دو صفحه را بهم متصل نموده و ميزكار تشكيل مي شود. چرخ پايي با حركت پا و چرخ برقي با انرژي دينامي كه به چرخ وصل شده به چرخش درمي آيد. امروزه در استان گلستان فعاليتي در اين رشته صورت نمي پذيرد و هنرمندان دوره هاي قبل نيز ناشناخته باقي ماندند اما در بين هنرمندان معاصر مي توان از چند تن از هنرمنداني كه از ساير استانها به اين منطقه مهاجرت نموده و اين هنر – صنعت را با خود آورده اند همچون فريدون نوري و علي برآبادي نام برد. از دوران عرب ساساني تا دوره صفوي منطقه توليد جرجان قديم (گنبد و گرگان جديد) بوده است و در حال حاضر اين محصول در استان توليد نمي شود و دامنه فعاليت آن بسيار محدود گشته است. فرآورده هاي سفالي غالباً به شكل ظروف و اشياي تزئيني بوده كه ظروف در مصارف روزمره جهت نگهداري آب ، مواد غذايي و غيره مورد استفاده قرار مي گيرد.