علی محمد خان که از افراد بانفوذ و خوان های منطقه ی کتول بود نام خود را به دو روستای مجاور که اکنون با نام های محمد اباد کتول و علی اباد کتول شناخته می شوند می گذارد. همچنین دو محله را نیز به نام دخترانش (خاورکلاته و ساوَرکلاته) بنا می کند. از این میان شهرستان علی اباد کتول با مساحت 1160 کیلومتر مربع، از شمال به شهرستانهای گنبد کاووس و آق قلا ، از غرب به شهرستان گرگان ، از شرق به شهرستان رامیان و گنبد کاووس و از جنوب هم به ارتفاعات البرز و استان سمنان شهرستان شاهرود محدود می شود. ناهمواری های شهرستان علی آباد کتول مانند بیشتر شهرستان های استان گلستان ، از جنوب به رشته کوه های البرز شرقی و از شمال به زمین های جلگه ای منتهی می شود . ولی نواحی کوهستانی آن از گسترش بیشتری برخوردار است. پوشش گیاهی این منطقه در ارتفاعات بالا به صورت چمنزار و استپ کوهی، در ارتفاعات پایین تر از آن هم به صورت جنگل های انبوه است و بخش جلگه ای حاصل خیز ان نیز از نظر کشاورزی اهمیت فراوان دارد. علی‌آباد به طور میانگین معتدل‌ترین شهر دراستان گلستان و یکی از معتدل‌ترین شهرهای ایران است آثار شناسایی شده علی اباد کتول که شامل محوطه، تپه و بناهای تاریخی است بیانگر قدمت 7000 ساله ان است. علی اباد کتول در سال 1375 از گرگان مستقل گردید و براساس سرشماری که در سال 1385 انجام گرفت حدود 46,822 نفردر ان سکونت دارند. زبان رایج در بین اهالی منطقه طبری و فارسی بوده ، ولی با این حال گویش های سیستانی ، شاهرودی و خراسانی در بین مهاجران رواج نسبی دارد. از غذاها و شیرینی های سنتی این شهرستان می توان به ترشو(نوعی آش)، سلف خورشت، بابتو (نوعی شیرینی)، خاکی(نوعی تنقلات)، کندس او(عصاره میوه جنگلی کندس یا ازگیل وحشی)، ترشی آلو گاوی و... اشاره کرد که برای گردشگران جذابیت زیادی دارند.