در بیشتر مناطق ایران زنان روستایی از ماست کره ی محلی درست می کنند با این تفاوت که وسایل بکار رفته برای تهیه ی کره محلی در مناطق مختلف ایران متفاوت است

در بیشتر مناطق ایران زنان روستایی از ماست کره ی محلی درست می کنند با این تفاوت که وسایل بکار رفته برای تهیه ی کره محلی در مناطق مختلف ایران متفاوت است . فارسیان و روستاهای اطراف نظیر کیارام ، سیجان ، پادلدل ، فرنگ و ...  آن که مناطقی جنگلی هستند برای تهیه کره محلی از استوانهای چوبی به نام  " دوره " استفاده می کنند . برای تهیه ی دوره تنه ی درختی را انتخاب کرده و درون آن را خالی می کنند طوری که ته آن بسته باشد . طول این تنه متفاوت است و می تواند در حدود یک و نیم تا دو متر باشد . 

کره ی محلی از ماست بدست می آید . ماست را درون دوره ریخته و مقدار کمی آب به آن اضافه می کنند تا رقیق تر گردد . آنگاه چوبی بلند که نوک این چوب پروانه ای متصل است را درون دوره انداخته و با بالا و پایین بردن آن ، اقدام به هم زدن ماست می کنند . مدت این کار چیزی حدود نیم ساعت طول می کشد تا ماست خوب هم خورده و کره از ماست جدا گردد. زمانی که کره جدا شد ، آب باقی مانده دوغ است که بسیار رقیق می باشد . می توان با جوشنادن این دوغ از آن قره قروت درست کرد .

کره را از درون دوره برداشته و آن را درون پارچه ای ریخته و خوب می فشارند تا دوغ کاملا از آن جدا گردد و کره ها خوب به هم بچسید . 

می توان کره را در همین حالت درون آب سردی گذاشت تا زودتر قوام یابد .

لازم به ذکر است در برخی مناطق روستایی ایران برای درست کردن کره بجای دوره از مشک استفاده می کنند . در چند سال اخیر دستگاههای برقی کره گیر نیز به بازار آمده است . درون این دستگاهها که شبیه به ماشین لباس شویی های استوانه ای قدیم می باشد پروانه ای وجود دارد که ماست را هم زده و دقیقا کار دوره را انجام می دهد . 

در سالهای اخیر که بریدن درختان ممنوع شده است و ساخت دوره از تنه ی درختان زحمت فراوانی دارد ، دوره هایی از ورق آهن گالوانیزه درست می کنند که هم بادوام تر است و هم زحمت  زیادی برای ساخت آن لازم نیست .