بافت تاريخي استرآباد بخشي از بافت هاي تاريخي منطقه محسوب مي شود که بيش از 162 هکتار وسعت دارد. آن چه اكنون آن را بافت تاريخي استرآباد مي ناميم بازمانده مجموعه اي از يك شهر(استرآباد) و عناصر آن و فضاهاي شهري هم چون مساجد؛ آب انبارها؛ قنات ها؛ معابر و واحدهاي مسكوني يك يا چند طبقه و... مي باشد. استرآباد دروازه ها و كاروانسراهاي متعددي داشته كه دروازه هاي چهل دختر- بسطام- ميدان- فوجرد و سبزه مشهد از مهمترين آن ها بوده است. اين بافت در سال 1310 به شماره 41 در فهرست آثار ملي به ثبت رسيد. بافت مذكور داراي دو بخش اداري و مسكوني تشكيل مي شده كه هم اكنون بقاياي آن موجود است. منازل موجود در بخش مسكوني عمدتاً متعلق به اواخر دوره قاجار و اوايل دوران پهلوي نظير خانه شيرنگي؛ تقوي؛باقري؛ مفيديان و... مي باشد.
